بزرگ کردن سینه جزو شایع ترین عمل های جراحی زیبایی است. در این عمل پروتز های مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.راههای دیگری جهت بزرگ کردن سینه استفاده شده مانند داروهای هورمونی تزریق ژل که بعلت عوارض زیادی که ایجاد میکند روش مناسبی نیستند.یکی دیگر از روشهای بزرگ کردن سینه ، تزریق چربی است. در این روش چربی گرفته شده از بدن به ناحیه پشت سینه و زیر پوست تزریق میشود .بنظر میرسد که اکثر جراحان گذاشتن پروتز را بعنوان بهترین روش بزرگ کردن سینه ها میشناسند
آیا پروتزهای سینه مطمئن و قابل اطمینان هستند؟
ماده پر كننده پروتزها و لایه بیرونی آن از جنس سیلیكون است، و سیلیكون عنصری است كه در طبیعت یافت میشود و از تركیب عناصری چون كربن، ئیدروژن و اكسیژن ایجاد میشود. سیلیكون در تولید محصولاتی چون لوازم آرایشی، مواد غذایی و پروتزهای پزشكی مورد استفاده دارد. مطالعات زیادی در جهت اثبات بیماری‌زا بودن پروتزهای سیلیكونی سینه انجام شده است و در نتیجه این مطالعات می‌توان گفت كه در حال حاضر هیچ مدركی بر اینكه پروتزهای سیلیكونی سینه موجب افزایش سرطانهای سینه میشود وجود ندارد، در ضمن هیچ دلیلی بر اینكه پروتزهای سینه موجب ایجاد بیماریهای خود ایمنی مانند آرتروروماتوئید میشود وجود ندارد.
بسیاری از خانم ها در مورد این نوع عمل جراحی بدون شک داستان های ترسناکی شنیده اند. ازجمله مسمومیت زایی سیلیکون یا ایجاد بیماری خود ایمنی/ بافت همبندی پروتز که مربوط به “تراوش”یا مهاجرت ژل می باشند.
در نتیجه در مورد عمل بزرگ کردن سینه در دهه اخیر تبلیغات متفاوتی انجام شده است، مخصوصاً از طریق عملکردهای غیر مسئولانه ی رسانه ها که بدین طریق علی رغم حقایق موجود، ادعاها و سئوالاتی در مورد ایمنی سیلیکون مطرح شده است.
سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA) به این نتیجه رسیده بود که “هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلیکون ،که پروتزها با آن پر میشوند، ایمنی ندارند اما مدارک کم و ناکافی برای اثبات ایمنی آن وجود دارد.” تمام موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی در حال رسیدگی بر ضد تولیدکنندگان پروتزهای سیلیکونی میباشد.
در گذشته از ژل سیلیکون برای پر کردن نقائص بافت نرم و چین و چروکها به شکل تزریق استفاده می گردید(ژل دائمی) که این مسئله سالهاست ممنوع گردیده است. کارخانه های سازنده پروتز سیلیکون علاوه بر استحکام دادن جدار پروتزها امروزه از ژلهایی استفاده میکنند که حتی در صورت بریده شدن جداره نیز از هم جدا نشده و وبه بیرون پخش نمی شوند.
انتخاب نوع پروتز و سایزآن
درانتخاب شکل و سایز پروتز جراح پس ازمعاینه بیمار و بررسی سایز پستان و میزان افتادگی آن ، ابتدا نظر بیمارش را جویا می شود و سایز دلخواه بیماررا سوال می کند و سپس پیش بینی اینکه پاکت ایجاد شونده برای کارگذاری پستان چقدر جا خواهد داشت و چه سایزی را می تواند کاربگذارد و با همفکری یکدیگر پروتز باشکل و اندازه مناسب را بکار می گیرند.
-روش کارگذاری پروتز:
برش های گوناگون داده می شود که ممکن است ازطریق زیربغل یا چین زیرپستان انجام شود و یا دورهاله .
پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟
مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته ی خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است،اما اکثراً به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد.
همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینه را در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه تراوش از پروتز سینه رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند. اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت.
نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که مشخص می کند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود، چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود 20 سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است، بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی مثلا چندین ساعت در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی میکند(بعبارت دیگر مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و…)به طور طبیعی پروتز سینه ی آن ها در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند. در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز های سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر ابن به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتز های سینه ی شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10 ـ 15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.
از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)
