تکنیک تزریق نخاعی به دو منظور استفاده می‌شود. کاربرد تشخیصی آن برای تعیین منشأ درد ساق پا، گردن، یا بازو است و کاربرد درمانی آن برای تسکین درد می‌باشد. که برای دریافت نتیجه بهتر بایستی به متخصص ستون فقرات مراجعه کنید. اکثر تزریقات نخاعی به عنوان بخشی از یک برنامه درمان جامع‌تر انجام می‌شود. درمان همزمان، غالباً شامل برنامه ورزشی برای بهبود و یا حفظ تحرک ستون فقرات (تمرینات کششی) و برای ثبات ستون فقرات (ورزش‌های تقویتی) می‌باشد.
مراحل اجرا
تزریق نخاعی تحت هدایت اشعه ایکس (فلوروسکوپی) انجام می‌شود. با این تکنیک جراح قادر است تزریق دارو را در مکان صحیح انجام دهد، در عین حال ایمنی عمل نیز افزایش می‌یابد. برای این کار، یک مایع حاجب (رنگ) قبل از دارو تزریق می‌شود. اگر این رنگ در محل صحیح جریان نیابد، جراح مجدداً آن را در مکان دیگری تزریق می‌کند تا زمانی که جریان رنگ در مکان مورد نظر به‌دست آید. تا آن زمان، تزریق دارو انجام نمی‌شود.
انواع تزریقات ستون فقرات
تزریق اپیدورال
تزریق اپیدورال برای درمان دردی که از ستون فقرات شروع شده و به بازو یا پا کشیده می‌شود، انجام می‌گیرد. درد دست یا پا غالباٌ هنگامی رخ می‌دهد که یک عصب، ملتهب و یا فشرده می‌شود. (فشردگی ریشه عصب).
تزریق اپیدورال در ستون فقرات
تکنیک تزریقات ستون فقرات شامل تزریق داروی بیهوشی و داروهای ضد التهاب مانند استروئید (کورتون) در نزدیکی عصب ملتهب می‌باشد. این عمل موجب کاهش التهاب و کاهش یا برطرف شدن کامل درد کمر می‌شود. این نوع تزریق اپیدورال، کاربرد درمانی دارد.
برای اهداف تشخیصی، تزریق نخاعی اپیدورال در یک عصب خاص و مجزا انجام می‌شود تا مشخص شود که آیا آن عصب خاص منبع درد بوده است. گاهی اوقات تنها یک داروی بی‌حس‌کننده تزریق می‌شود. پاسخ فوری به تزریق، دقیقاً تحت نظارت قرار می‌گیرد. اگر درد تقریباً و یا کاملاً برطرف شود، بنابراین آن عصب خاص، علت اصلی درد است. درصورتی‌که کمی تسکین درد حاصل شود، پس منشأ دیگری برای درد وجود دارد.
تزریق مفصل بین مهره‌ای (فاست)
تزریق به مفصل فاست
تزریق مفصل فاست بین مهره‌های کمری
این تکنیک نیز می‌تواند برای دلایل تشخیصی و درمانی انجام شود. این نوع تزریق اغلب برای درد ناشی از عوارض آرتروزی دژنراتیو یا درد ناشی از جراحت وآسیب استفاده می‌شود. این داروی تزریقی برای درمان درد گردن، وسط کمر و یا انتهای کمر انجام می‌شود. ممکن است این درد مختص به ستون فقرات میانی نباشد. زیرا این عوارض می‌تواند باعث سرایت درد به شانه، باسن و یا ران پا شود.
تزریق مفصل فاست بین مهره‌های گردن
برای اهداف تشخیصی، تزریق مفاصل فاست می‌تواند به دو روش انجام شود: در روش اول، داروی بی‌حس کننده به طور مستقیم به مفصل تزریق می‌شود. در روش دوم، اعصاب محیطی (شاخه داخلی عصب) که حامل سیگنال‌های درد مفصل هستند، بی‌حس می‌شوند. اگر بخش اعظم درد با تزریق داروی بی‌حسی به داخل مفصل برطرف شود، در آن صورت، تزریق استروئید ممکن است باعث تسکین دائمی درد گردن یا کمر شود.
اگر تزریق داروی بی‌حس‌کننده نشان دهد که عصب، منبع درد بوده است، گام بعدی مسدود کردن دائمی سیگنال‌های درد می‌باشد. این عمل با ابلاسیون امواج رادیویی، یا آسیب رساندن به اعصابی انجام می‌شود که باعث درد “سوزش” مفصل بین مهره‌ای می‌شود.
تزریق مفصل ساکروایلیاک
تزریق به مفصل ساکروایلیاک در لگن
تزریق مفصل ساکروایلیاک در لگن
تزریق مفصل ساکروایلیاک (مفصل SI) از جهات بسیاری شبیه تزریق مفصل بین مهره‌ای است. مفصل SI بین استخوان خارجی و استخوان ایلیوم (لگن) واقع شده است.
طبق شواهد موجود، عوارض مفصل SI باعث درد کمر، باسن و پا می‌شود. به طور معمول، این مفصل دردناک باعث درد در بخش‌های پایینی یک طرف از بدن می‌گردد. به ندرت هر دو طرف مفاصل SI به طور همزمان دردناک می‌شود.
تزریق این مفصل می‌تواند هم برای اهداف تشخیصی و هم برای اهداف درمانی انجام شود. بی‌حس کردن مفصل SI با تزریق تحت هدایت اشعه X، به عنوان استاندارد طلایی برای تشخیص درد مفاصل SI در نظر گرفته می‌شود. تزریق تشخیصی به مفصل ساکروایلیاک با داروی بیهوشی، باید به میزان قابل توجهی سبب کاهش درد در یک مکان خاص از کمر، باسن یا ران شود.
درمان تزریقی معمولاً شامل تزریق داروی استروئید با هدف تسکین طولانی‌تر درد است.
تحریک دیسکوگرافی
تحریک دیسکوگرافی یک نوع تزریق ستون فقرات است که تنها برای تشخیص درد انجام می‌شود. تأثیر این عمل برای تسکین درد نیست. درواقع، این فن برای تکرار درد کلی یا دقیق بیمار طراحی شده است. این روش برای پیدا کردن منشأ درد کمر مزمن و پایداری انجام می‌شود که با درمان همه جانبه و محافظه‌کارانه بهبود نمی‌یابد. انجام این تکنیک می‌تواند باعث تشدید درد فعلی بیمار شود.
انجام دیسکوگرافی نسبت به انواع دیگر تزریقات نخاعی فوق‌الذکر، چندان معمول نیست. این تکنیک غالباً زمانی استفاده می‌شود که جراحی درد کمر برای بیمار در نظر گرفته می‌شود. اطلاعات به‌دست آمده از دیسکوگرافی می‌تواند به جراح در برنامه‌ریزی عمل جراحی کمک کند.
دیسکوگرافی شامل تحریک و فشردن یک دیسک بین مهره‌ای همراه با تزریق مایع به هسته ژله مانند دیسک است. به منظور تشخیص مشکل یک دیسک بدون علامت، ممکن است عمل تزریق برای چند دیسک انجام شود. معیار شناسایی یک دیسک دردناک، با تحریک دیسکوگرافی به دست می‌آید. این معیارها شامل نوع و محل درد و شکل ظاهری دیسک در تصاویر اشعه ایکس پس از عمل می‌باشد.
عوارض جانبی
به‌طور کلی روش تزریق نخاعی از روش‌های بی‌خطر به‌شمار می‌آید. عوارض جانبی ناشی از آن معمولاً خفیف و محدود می‌باشد. خطرات ناشی از تزریق نخاعی شامل موارد زیر است:
- خونریزی
- عفونت
- آسیب عصبی
- آرکنوئیدیت (التهاب پرده عنکبوتیه)
- فلج شدن
- نکروز آواسکولار
- سردرد مربوط به ستون فقرات
- ضعف عضلانی
- افزایش درد
عوارض جانبی شایع تزریق استروئید عبارتند از:
- گرگرفتگی صورت
- افزایش اشتها
- اختلالات قاعدگی
- تهوع
- اسهال
- بالارفتن قند خون
برخی از افراد، به دلیل ابتلا به عوارض خاص، کاندیدهای مناسبی برای تزریق نخاعی نیستند، این عوارض عبارتند از:
- عفونت پوستی در محل ورود سوزن
- اختلال خونریزی یا بیماری ضد انعقاد
- فشارخون بالا و کنترل نشده، یا دیابت
- آلرژی به مایع حاجب، داروی بیهوشی و یا استروئیدها
