روش کاشت دندان با ایمپلنت

دندان‌ به دلایل مختلفی از دست می‌رود،جای خالی دندان غائب باعث ابتلا به بیماری‌های لثه و بروز عفونت می‌شود که بر توانایی صحبت کردن و غذا خوردن بیمار اثر می‌گذارد. بنابراین بسیار مهم است که این جای خالی هر چه سریع‌تر پر شود. روشهای کاشت دندان و ایمپلنت امروزه به لطف پیشرفت‌های چشمگیر دندانپزشکی از نظر ظاهری و عملکردی شباهت بسیاری به دندان طبیعی دارد و اکثر بیماران فراموش می‌کنند که دندان کاشته شده دندان واقعی خودشان نیست.

ایمپلنت پین های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود و به نوعی پروتز دندان ثابت و دائمی هستند . دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند. حدود 3 تا 6 ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.

هنگام انتخاب ایمپلنت و کاشت دندان میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود. ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از،  از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. شکل ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است. پس از، از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان  تحلیل استخوان دندان  و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است که نیاز به درمان تحلیل لثه می باشد. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.

مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دکتر متخصص ایمپلنت انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است. چنانچه در اصلاح طرح لبخند از هر دو درمان ارتودنسی و ایمپلنت استفاده شود، جراح دهان و دندان و متخصص ارتودنسی در انجام درمان مشارکت خواهند داشت و با همکاری یکدیگر وضعیت بیمار را به دقت بررسی می‌کنند و مناسب‌ترین مراحل درمانی را تعیین می‌کنند.

روش انجام

در مرحله ی معاینه بالینی از روش کاشت دندان جراح محل قرار گرفتن ایمپلنت را ھمراه با تصاویر مربوط به آن ( سی تی اسکن یا تصویر برداری با اشعه ایکس ) بررسی می کند. پس از معاینه و بررسی دقیق اگر جراح تشخیص دھد که امکان انجام عمل کاشت دندان وجود. دارد بیمار را مطلع می سازد جراحی ایمپلنت تحت بیحسی موضعی انجام می شود. به کمک دریل و ابزارھای خاص ایمپلنت دندان ( از جنس تیتانیوم ) در محل مورد نظر قرار داده می شود. سپس جراج لثه را بخیه می زند و دوره ی ترمیم زخم و بعد از عمل شروع می شود. مدت زمان ترمیم به کیفیت استخوان فک بیمار بستگی دارد. روند بھبودی 2 تا 6 ماه به طول می انجامد. در این مدت جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک یا اوسئو اینترگریشن صورت می گیرد. باید مراقب بود که در این مدت فشار یا ضربه ای به ایمپلنت وارد نشود.

پس از گذشت مرحله ی بھبودی ایمپلنت بررسی می شود تا معلوم شود که با فک جوش خورده است یا نه. اگر مشخص شد که استخوان با ایمپلنت جوش خورده است قطعه ای پروتز توسط پیچ به ایمپلنت متصل می گردد. این قطعه ” نیم پایه ” نامیده می شود. این قطعه دندان یا ” روکش ” را در جای خود نگه می دارد. دندانپزشک این قطعه را در استخوان فک قرار داده و سپس روکش یا تاج دندان قالب گرفته شده را روی آن می نشاند. روکش یا تاج دندان به کمک پیچ یا ماده ی مخصوص به قطعه ی پروتز متصل می گردد. لازم به ذکر است که ممکنست پیش از جراحی ایمپلنت نیاز به انجام جراحی دیگر داشته باشیم. اگر کیفیت استخوان فک خوب نباشد، گرفت یا پیوند استخوان انجام می شود. یعنی بیمار وضعیتی دارد که در آن ایمپلنت باید به ناحیه ی خلفی فک بالا متصل گردد و به سبب وجود سینوس ھای فکی، استخوان این ناحیه کیفیت مناسب ندارد و در نتیجه باید پیوند استخوان انجام گیرد. این عمل ” برجسته سازی سینوس ” یا ” لیفت سینوس ” نامیده می شود و در آن کف سینوس توسط پیوند استخوان تقویت می شود. بدین ترتیب استخوان این ناحیه به اندازه ای محکم می شود که بتواند ایمپلنت را در خود جای دھد. عمل ” اصلاح استخوان فک یا اصلاح لبه ” ھم در محلی انجام می شود که استخوان کافی ندارد. لبه به استخوان فک گفته می شود که دندان ندارد. استخوان یا جایگزین استخوان برای برجسته کردن لبه یا استخوان فک به کار می رود تا محل مناسب و محکمی برای استقرار ایمپلنت شود. آلوپلاست شامل هر گونه گرافت مصنوعی است که منشاء حیوانی یا انسانی ندارد.برخی ادعاها توسط بانک بافت پیوندی در مورد مواد پیوند استخوان خاصی به صورت پودر استخوان ایمپلنت مطرح شده است، اما تحقیقات مستقل باید صحت این ادعاها را بررسی کند.

طول مدت درمان

این زمان بسته به عوامل مختلف متفاوت خواهد بود. مدت زمان بهبود پس از جراحی نیز به سرعت ترمیم بافتهای فرد بستگی دارد، هرچند با پیشرفت تکنولوژی این مدت زمان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. بطور متوسط زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان حدود 2-3 ماه است که می توان پس از این مدت مراحل ساخت پروتز (تاج دندان) را آغاز کرد.

میزان موفقیت

در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت پس از تقبل هزینه کاشت دندان 95% گزارش شده است.

مراقبت از ایمپلنت

سلامت بدن شما در میزان موفقیت ایمپلنت مؤثر است. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل عمده ای برای از دست رفتن ایمپلنت به شمار می رود. استفاده از نخ دندان و مسواک زدن حداقل 2 بار در روز از اهمیت زیادی برخوردار است که دندانپزشک شما نحوه مراقبت صحیح از ایمپلنت را به شما آموزش خواهد داد. برای اطمینان از سلامت لثه ها حداقل 4 بار در سال برای بررسی بافت لثه به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

عوارض

با ھر عمل جراحی، ھمواره خطرھا و عوارضی وجود دارد که بیمار را تھدید می کند. تقبل  هزینه ایمپلنت دندان  ھم خطرھا و عوارضی را در بر دارد. مھم ترین نکته برنامه ریزی محتاطانه جھت انجام جراحی ایمپلنت با درنظر گرفتن وضعیت جسمی بیمار است. مانند ھمه ی جراحی ھای دھان و دندان، احتمال وجود اختلالات خونی، عفونت، آلرژی، وضعیت پزشکی بیمار و داروھای وی باید پیش از انجام عمل بررسی شود. خوشبختانه، میزان موفقیت بالاست و ناکامی ھای این عمل شامل عفونت،

شکستن ایمپلنت، حجیم بودن ایمپلنت، آسیب دیدن نواحی مجاور ( اعصاب، عروق خونی، دندان ھا )، قرار نامناسب ایمپلنت در استخوان فک و کیفیت و کمیت نداشتن استخوان فک است. لازم به یاد آوری است که برنامه ریزی محتاطانه و دقیق توسط یک جراح ماھر از بروز عوارض یاد شده پیشگیری می کند. در بیشتر موارد می توان اقدام به جراحی ایمپلنت را پس از گذشت دوره ی بھبودی، تکرار کرد.

از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات  عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)