برجسته کردن لب
در بعضی افراد برجسته کردن لب و حجم دهنده لبهای نازک به خصوص لب بالا باعث زیباتر شدن وشادابی صورت می شود.
از چه موادی برای برجسته سازی لب ها استفاده می شود؟
ـ از اواخر سال ۱۹۹۰ میلادی همراه با افزایش جهانی درخواست برای اقدامات زیباسازی صورت و افزایش اعمال جراحی زیبایی، استفاده از مواد مختلفی که سازگاری بافتی تقریبا مناسبی داشته باشند، جهت برجسته سازی و بزرگ کردن لب بیشتر شد. با تزریق این مواد، جراحان زیبایی سعی می کردند تا لب های نازک تغییر شکل داده را مجددا به صورت برجسته وجذاب درآورند. به طور خلاصه می توان مواد را که به صورت گسترده در برجسته سازی لب ها به کار می روند به موارد زیر تقسیم بندی کرد:
۱) اتولیفن: مواد قابل تزریق که از قسمت درم پوست خود شخص تهیه می شوند، خطر حساسیت ندارند و نتایج آنها موقت است چرا که بدن به سرعت آنها را جذب می کند.
۲) کلاژن: نیاز به تست حساسیت قبل از تزریق دارند، چرا که از بافت های گاوی استخراج می شوند و حدود از ۴ هفته تا ۳ ماه دوام دارند.
۳) درمالوژن: از پوست بیمار تهیه می گردد و تا حدودی دوام و ماندگاری بیشتر از کلاژن گاوی دارد. این مواد ساختار سنگینی دارند و از خلال پوست ظریف لب ها به صورت رگه های سفید و دانه های سفید تا آخر عمر بیمار را اذیت می کند اما این ماده برای پر کردن خطوط و چین و چروک های اطراف لب ها به کار رفته اند که با ریسک بالای ایجاد ناهمواری و پستی و بلندی در اطراف لب ها همراه است و گاه بیمار مجبور می شود که برای خارج کردن آنها مجددا تحت جراحی قرار گیرد.
جراحی پروتز، جراحی کوچکی نیست
اساس طراحی پروتز زیبایی برای اصلاح نواقص زیبایی و طبیعی‌کردن صورت است و اشخاص نباید آن را با مدل کفش و لباس و ماشین اشتباه بگیرند.
جراحی پروتز لب یک جراحی حساس، دقیق با محاسبات ریاضی در صورت است و هر شخص با یک بار گذاشتن و خارج کردن پروتز، انگار یک کوپن خود را می‌سوزاند.
خیلی‌ها به‌رغم داشتن صورت طبیعی و قابل قبول جامعه و عرف، باز هم سعی می‌کنند صورت خود را جهت پروتز لب به تیغ جراحی بسپارند و اجازه دهند شکل پروتز برایش تعیین تکلیف کند.
وظیفه اصلی شخص طالب این نوع جراحی‌ها پیدا کردن پزشک فوق تخصص مربوطه است تا قبل از جراحی مشاور صادقی باشد، دانش تجربه داشته باشد، عوارض پروتز لب را عنوان و از میان همه اقدامات، کم‌خطرترین و کم‌عارضه‌ترین را پیشنهاد کند.
جراحی پروتز مطلقا جراحی کوچکی نیست و نیازمند محاسبه دقیق علمی، آمادگی جسمی، روحی و روانی بیمار، توان جراح و وجود اتاق عمل مجهز با شرایط بیهوشی استاندارد است.
حجم دهی به لب با بافت طبیعی بدن
بافت های طبیعی بدن بعد از استفاده از بهترین مارک ژل لب ، تنها گزینه برای پر کردن لب ها به شمار می آیند. در این زمینه می توان به تزریق چربی گرفته شده از بدن خود فرد اشاره کرد، اما متاسفانه ماندگاری این روش تقریبا صفر است و چربی جذب می شود ، بنابر این ژل حجم دهنده لب گزینه بهتری است .
به جای تزریق چربی می توان قسمتی از بلوک چربی را از زیر پوست برداشت و در داخل لب پیوند زد. در این روش لایه سطحی پوست (اپیدرم) برداشته می شود و لایه زیرین آن که درم نام دارد همراه با لایه ای از چربی برای پیوند به لب استفاده می شود.
همچنین می توان برای بزرگ کردن لب بدون جراحی، از بافت فاشیایی بدن مثل فاشیای عضلات استفاده کرد. برای مثال حین لیفت صورت می توان از لایه سطحی عضلات روی صورت برای پیوند زدن به لب ها استفاده کرد.
علاوه بر این از کپسول تشکیل شده دور پروتز سینه نیز می توان برای پیوند به لب استفاده کرد. در واقع گاهی اوقات دور پروتز سینه کپسول تشکیل می شود و ممکن است لازم باشد پروتز تعویض شود. در این موارد به جای اینکه کپسول دور انداخته شود، می توان از آن برای حجم دهی به لب استفاده کرد.
همچنین می توان از کاشت فیبروبلاست و روش های دیگر هم بهره برد که البته هنوز در ایران از آنها استفاده نمی شود و مزیت شان نسبت به بقیه بافت های بدن اثبات شده نیست.
پس از تزریق بیمار باید چه اقداماتی را انجام دهد؟
ـ تورم بلافاصله پس از تزریق را می توان با کمپرس سرد و یخ کاهش داد. می توان از مرطوب کننده های لب برای جلوگیری از خشکی لب بعد از تزریق استفاده کرد و ظرف چند ساعت اول بیمار باید از استفاده از مواد آرایشی برای لب ها پرهیز کرده و حداقل به مدت ۴۸ ساعت از ورزش های سنگین و نور شدید خورشید اجتناب کند. اگر لب در قسمت محدودی بیش از حد برجسته شود، توسط جراح پلاستیک مربوطه آن قسمت ماساژ داده می شود تا یکنواختی لازم به دست آید.
از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)
