با افزایش سن، به‌دلیل ساخته شدن پلاک (رسوب چربی) در دیواره داخلی شریان‌ها (سرخرگ)، به مرور دیواره عروق (رگ های خونی) ضخیم شده و مسیر طبیعی جریان خون درون شریان‌ها باریک می‌شود.
در طول زمان، به‌دلیل گردش کلسترول در جریان خون نیز این پلاک‌ها بزرگ تر می‌شوند و شریان‌ها مرتبا باریک‌تر و سفت‌تر می‌شوند. این امر منجر به کاهش جریان خون به مناطقی که توسط این رگ‌ها خون‌رسانی می‌شوند، خواهد شد. این پدیده، آترواسکلروز نامیده شده و به معنی سخت شدن شریان‌ها است. همچنین باعث بروز بیماری هایی از جمله آنژین صدری می شود. آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است و نه درمانی، که با انجام آن محل تنگی رگ و رگ‌های گرفته‌شده مشخص می‌شود.
در واقع به کمک آنژیوگرافی می‌توانیم به طور دقیق تصمیم بگیریم چه کاری باید برای بیمار انجام شود.
كاربرد
كاربرد معمول آنژيوگرافي شامل بررسي مشكلات اكتسابي (تنگي عروق كرونر)، تاييد ناهنجاري‌هاي مادرزادي قلب (سوراخ‌هاي داخل قلب يا تنگي دريچه‌ها) و… است. در صورت وجود شواهدي دال بر تنگي رگ‌ها يا مشكلات ساختماني قلب معمولا متخصص قلب انجام عمل آنژيوگرافي را به فرد بیمار توصيه مي‌كند و معمولا قبل از هر گونه عمل جراحي روي رگ‌هاي كرونري يا اعمال جراحي مرتبط با مشكلات مادرزادي، ابتدا بايد با آنژيوگرافي آناتومي موضع مربوطه را مشخص كرد.
در آنژيوگرافي امكان اندازه‌گيري مستقيم فشارهاي داخل قلب، مشاهده عروق كرونر، حفره‌هاي قلبي و عروق بزرگ و… فراهم مي‌شود؛ همچنين اقدامات درماني در آنژيوگرافي نيز امكان‌پذير بوده كه از جمله آنها آنژيوپلاستي به معني باز كردن يا ترميم رگ است.
در اين روش رگ مسدود توسط بادكنكي به نام بالون، متسع و چند ثانيه در اين حالت نگه داشته مي‌شود تا رگ باز شود؛ گاهي نيز براي جلوگيري از انسداد مجدد وسيله فنرمانندي به نام استنت داخل رگ مسدود قرار داده مي‌شود.
روش انجام آنژیوگرافی
آنژیوگرافی روندی است که دقیق‌ترین اطلاعات ممکن از عروق را تهیه و قبل از عمل در اختیار جراح قرار می‌دهد. بر پایه این اطلاعات، جراح می‌تواند برخی از بیماریها را بدون نیاز به عمل جراحی باز، درمان کند و در صورت نیاز به عمل باز، این اطلاعات، جراح را در انجام سریع و دقیق این امر یاری می‌رساند. امروزه آنژیوگرافی به منظور تشخیص، به صورت سرپائی انجام می‌گیرد. ابتدا از طریق یک کاتتر که وارد فضای داخل عروقی شده است و تا مبدا عروق مورد بررسی هدایت شده است ماده حاجب به ابتدای رگ مورد بررسی تزریق می‌شود و سپس تصویربرداری رادیوگرافیک انجام می‌شود. عروق دچار تنگی یا اتساع یا انسداد در تصویر کاملاً مشخص هستند. درحقیقت آنژیوگرافی ، روش استاندارد طلایی برای تشخیص تنگی ها یا سایر اختلالات عروقی می باشد.
اساس x-ray angiography مشابه x-rayهای معمولی است. تنها تفاوت آنژیوگرافی با x-ray در این است که اشعه X میرا شده توسط تشدیدکننده‌های تصویر و نتایج تصویر با TV camera نمایش داده می‌شود. در سیستم‌های آنژیوگرافی جدید، هر فریم از سیگنال TV آنالوگ به فریم دیجیتال تبدیل شده و در حافظه کامپیوتر ذخیره می‌شود.
در آنژیوگرافی موضع مورد نظر برای وارد کردن لوله ابتدا با تزریق ماده بی‌حس‌کننده گزیلوکائین (همان بی‌حس‌کننده‌ای که در دندانپزشکی استفاده می‌شود) بی‌حس می‌شود و بعد از آن دیگر بيمار دردی حس نخواهد کرد و متوجه حرکت لوله در رگ نمی‌شود. بعد از انجام آنژیوگرافی نیز بیمار همانجا در بیمارستان بستری می‌شود و یک کیسه شن سنگین روی موضعی که لوله وارد آن شده بود، قرار می‌دهند تا جلوی خونریزی شریان را بگیرند و شریان جوش بخورد. جوش خوردن شریان به سادگی جوش خوردن ورید نیست. بنابراین لازم است کیسه شن روی آن فشار بیاورد تا رگ در موضعی که سوراخ شده بود ترمیم شود. تقریبا زمانی معادل صبح تا عصر بیمار باید در این حالت باشد و راه نرود و استراحت کند. همیشه لازم نمی‌شود که بيمار شب را در بیمارستان سپری کند. فقط بیمارانی که احتمال عوارض برای‌شان زیاد است یک شب بستری می‌شوند. در واقع اگر بیمارستان تخت خالی داشته باشد سعی می‌کند همه بیماران را 24 ساعت نگه دارد اما مراکزی که خیلی شلوغ هستند، بیمارانی که خطر برای‌شان کمتر است و هوشیار هستند، صبح آنژیوگرافي شده و عصر مرخص می‌شوند؛ هیچ مشکلی هم برای‌شان ایجاد نمی‌شود.
انواع مختلف آنژیوگرافی
آنژیوگرافی کرنری (Coronary Angiography)
آنژیوگرافی مغزی (Cerebral Angiography)
آنژیوگرافی محیطی (از دست یا پا) (Peripheral Angiography)
آنژیوگرافی احشایی (Visceral Angiography)
آنژیوگرافی ریوی (Pulmonary Angiography)
آنژیوگرافی لنفاویlumph Angiography) (
پرتو نگاری بطنی قلب از طرف راست(Right heart ventriculography)
پرتو نگاری بطنی قلب از طرف چپ(Left heart ventriculography)
آنژیوگرافی آئورت(Aortography)
آنژیوگرافی شبکیه‌ای(Retinal Angiography)
آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی(Magnetic Resonance Angiography)
آنژیوگرافی به روش پرتو نگاری مقطعی کامپیوتری
مزایا آنژیوگرافی
آنژیوگرافی در زمانی کوتاه وضعیت عروق قلب را به‌خوبی نشان داده و به پزشک کمک می‌کند تا نوع درمان را با اطمینان بیشتری تعیین کند.کاربرد آنژیوگرافی بسیار گسترده‌ای است و در مقایسه با عمل جراحی از مزایای متعدد از جمله کوتاه شدن دوره بستری، کاهش هزینه و کاهش عوارض بعد از عمل جراحی برخوردار است.امروزه آنژیوگرافی برای بررسی عروق کلیه، مغز، قلب، ریه و دستگاه گوارش نیز به کار می‌رود.
عوارض
انجام این بررسی نیاز به یک روز بستری شدن دارد ولی انجام آن دقایقی بیش به طول نمی‌انجامد و معمولاً بیمار بدون عارضه‌ای خاص از بیمارستان مرخص می‌شود. اگر در حین عبور کاتتر بیمار دچار مشکل شود معمولاً می‌توان به سرعت داروهای لازم را به طور مستقیم به داخل قلب تزریق کرد و مشکل را رفع نمود. اگرچه آنژیوگرافی قلب معمولاً روش بی‌خطری است، بصورت نادر ممکن است با عوارضی چون آسیب عروق، نارسایی کلیه (به علت ماده حاجب) سکته قلبی یا مغزی همراه باشد.
هزینه آنژیوگرافی
آنژیوگرافی قلب سابقه نسبتاً زیادی دارد؛ اولین بار حدود ۴۵ سال قبل این کار انجام شد. در آن زمان هم با وسیله‌ای به نام کاتتر، از طریق رگ دست، به رگ قلب می‌رسیدند و عکس‌برداری انجام می‌دادند.
نام آنژیوگرافی برای بسیاری از بیماران ترسناک و وحشت‌انگیز است اما واقعیت این است که این روش تصویربرداری آنقدر که فکر می‌کنید هم ناخوشایند و خطرناک نیست. شاید بتوان گفت در حال حاضر میزان مرگ و میر ناشی از آنژیوگرافی از یک درصد هم کمتر باشد اما از طرف دیگر این روش تصویربرداری اطلاعاتی را به دست می‌دهد که شاید هیچ روش دیگری قادر به مهیاکردن آنها نباشد.
از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)
