این اصطلاح برای بیان مواردی به کار می رود که ریشه های عصبی گردن توسط تاندون ها، عروق خونی مجاور یا زایده های عرضی مهره ی هفتم گردن که همان دنده گردنی است و ممکن است بزرگتر از حد معمول باشد، تحت فشار قرار گرفته باشند. در ادامه به بحث درمان گردن درد می پردازیم.
علائم
بیماران دچار دنده گردنی با شکایت های مختلفی مراجعه می کنند، اما شایع ترین علائم عبارتند از: گردن درد در کناره ی خارجی گردن (که در حقیقت محل فشار است)، گزگز و مورمور شدن کناره ی داخلی ساعد و انگشت کوچک دست، کبودی و تورم دست و… . در اغلب موارد بلند کردن اشیای سنگین یا حتی کم وزن باعث تشدید علائم بیمار می شود.
ممکن است نتوانیم با یک روش به طور قطعی در خصوص تأیید یا رد بیماری دنده گردنی اظهار نظر کنیم، اما جمع بندی یافته های مختلف در معاینه بالینی و تاریخچه طبی بیمار، یافته های تصویر برداری و اطلاعات به دست آورده از نوار عصبی (NCV , EMG) می تواند بسیار ارزشمند باشد و تا حد زیادی به تشخیص درست کمک کند.
درمان
اکثر این بیماران با کمی رعایت و انجام ورزش های مخصوص برای افزایش قدرت عضلات شانه بهبود می یابند، اما درصد کمی از آنها نیز با وجود رعایت تمام نکات ایمنی و انجام ورزش های درمانی، علامتی از بهبودی نشان نداده و ممکن است نیازمند عمل جراحی باشند.
روش های مختلفی برای عمل جراحی این بیماران دچار دنده گردنی وجود دارد که انتخاب آن بسته به صلاحدید و تجربه جراح می باشد وهدف از آن، آزاد سازی اعصاب در محل درگیری و رفع گردن درد است. پاسخ مثبت و رضایتبخش به عمل جراحی دنده گردنی تا حد زیاد به صحت تشخیص و دقت و تجربه جراح در آزاد سازی اعصاب درگیر بستگی دارد.
