گاهی اوقات میگرن ، سردرد استفراغی یا سردرد کور نامیده می شود. میگرن تقریباً همیشه سبب سردرد شدید در سر است. مبتلایان به میگرن اکثر اوقات برای از بین بردن سردرد به رختخواب پناه می برند.
نور خورشید، یا حتی صدای ضعیف می تواند سردرد میگرنی را به شدت افزایش دهد، به همین دلیل افراد مبتلا به میگرن معمولاً از دیگران می خواهند تا در حالی که در یک اتاق کاملاً تاریک دراز کشیده اند آن را تنها بگذارند تا سردردشان فروکش کند. سردردهای میگرنی، خیلی شایع هستند و اگر به آن مبتلا هستید، قطعاً تنها نیستید. اکثر مبتلایان به میگرن خانم ها هستند (۱۸ درصد زنان ۶ درصد مردان). اکنون برای افراد مبتلا به میگرن داروها و درمان های مؤثر زیادی در دسترس است در حالی که در گذشته این گونه نبوده است.
سن ابتلا به میگرن
میگرن عمدتاً در میان افراد بین ۲۵ تا ۵۵ ساله رخ می دهد، اگر چه افرادی که جوان تر و مسن تر از این طیف سنی هستند نیز ممکن است به این نوع سردرد مبتلا شوند. میگرن یک اختلال جهانی است.
تشخیص میگرن از سردرد سینوزیتی
میگرن اغلب با سایر سردردها اشتباه گرفته می شود.خیلی از بیماران سال های طولانی است که به میگرن مبتلا هستند اما بیماری آنان تشخیص داده نمی شود و در عوض با سردردهای سینوزیتی شناخته می شوند
گاهی اوقات میگرن با سردردهای سینوزیتی اشتباه گرفته می شود. آبریزش بینی یا ریزش اشک از دلایل کلیدی برای این تشخیص اشتباه می باشد. اما زمینه های مشترک میان میگرن و سردردهای سینوزیتی وجود دارد که می تواند گاهی اوقات پزشک را به اشتباه بیندازد. به عنوان مثال هر دو نوع سردرد میگرنی و سینوزیتی به وسیله ی تغییرات آب و هوایی مثل هوای بارانی یا برفی تحریک می شوند.
هم چنین درد در هر دو نوع سردرد در ناحیه ی یکسانی از سر رخ می دهد. اما بیمارانی که واقعاً مبتلا به سینوزیت هستند تب دارند ولی اکثر بیماران میگرنی تب ندارند. همچنین در تصاویر X-ray در سر، یک انسداد سینوسی وجود دارد که این انسداد در بیماران میگرنی مشاهده نمی شود.
در یک بررسی مشخص شد که حدود ۸۸ درصد از بیمارانی که بیماری شان مشکلات سینوزیتی تشخیص داده شده بود، واقعاً میگرن داشته اند.
علائم میگرن
میگرن و سردرد
شایع ترین علامت میگرن سردرد بسیار شدید است. وقوع سردرد تقریباً همیشگی است و در اغلب موارد در یک طرف سر رخ می دهد. اگرچه ممکن است گاهی اوقات بدون هیچ دلیلی از یک طرف سر به طرف دیگر منتقل شود.
در حدود یک سوم از میگرن ها ممکن است درد خود به خودی در هر دو طرف سر رخ دهد. از تمام علائم میگرن، سردرد معمولاً مهم ترین عامل زجر دهنده ی بیماران است. ممکن است این درد چند ساعت تا چند روز طول بکشد مگر آن که داروی مناسبی برای بیمار تجویز شود.
میگرن و تهوع و استفراغ
خیلی از افراد مبتلا به میگرن از تهوع و استفراغ نیز رنج می برند. گاهی اوقات بعد از تهوع نسبت به قبل از آن احساس بهتری دارند. اگر متوجه شدید که نمی توانید میزان داروی سردرد را به دلیل وجود تهوع و استفراغ کاهش دهید، از پزشک درخواست کنید برای شما داروی ضدتهوع تجویز کند.
ممکن است این کار کمی انزجار آور باشد، اما تهوع شما خاتمه خواهد یافت. آن ها مسکن هستند و موجب تسکین سردرد شما خواهند شد.
میگرن و حساسیت به نور و صدا
نور شدید و سر و صدای زیاد برای خیلی از افراد مبتلا به میگرن محرک های عمده ای هستند که باعث تشدید سردرد میگرنی آن ها می شود. حساسیت به نور اغلب فوتوفوبی (نورگریزی) نامیده می شود.
در حالی که حساسیت به صدا فونوفوبی (صدا گریزی) نام دارد. علی رغم چگونگی نامیده شدن آن ها افرادی که به نور شدید و یا سرو صدای زیاد حساس هستند، واقعاً از نور و صدا نمی ترسند، بلکه سر و صدای زیاد و نور شدید باعث تشدید سر درد آنه ا می شود. بنابراین علی رغم واژه و نام فوبیا، آن ها شبیه فوبیای ترس از مار، عنکبوت، یا سایر موارد ترسناک نیستند.
میگرن و کاهش عملکرد بیماران
اکثر بیماران مبتلا به میگرن، در تمام زمینه های عملکردی زیر سطح نرمال می باشند. آن ها معمولاً نمی توانند به خوبی کار کنند و تا زمانی که درد برطرف نشود در یک بن بست ذهنی قرار دارند، به گونه ای که آن ها هوش طبیعی خود را از دست می دهند.
البته آن ها واقعاً بهره ی هوشی خود را از دست نمی دهند بلکه توانایی برای شنیدن، تجریه و تحلیل و پاسخ را از دست می دهند که نشان دهنده ی ضرر و زیان شاخصی در منزل و محل کار است.
مرحله ی اورا در میگرن
گاهی اوقات قبل از شروع میگرن یک هشدار قبلی که پرودروم یا مقدمات نام دارد بروز می کند که ممکن است به وسیله مشکل دیگری که اورا یا پیش درآمد نامیده می شود ایجاد شده باشد. گاهی اوقات پرودروم وجود ندارد، ولی اورا وجود دارد یا این که پرودروم وجود دارد ولی اورا رخ نمی دهد.
اوراهای میگرنی تجربیات حسی هستند که شبه پرودروم، نشانه ی وقوع میگرن می باشند. بعضی از اوراها مانند دیدن خطوط دندانه دار، جرقه و رعد و برق در جلوی چشمان فرد می توانند سبب ایجاد آشفتگی در وی شوند.
بعضی از بیماران بوی عجیبی را استشمام می کنند در حالی که فرد دیگری که در کنار او می باشد آن را حس نمی کند. بعضی از دیگر احساس مورمور شدن دارند یا این که در بینایی خود مشکل موقتی پیدا می کنند (در حالی که یکسری از افراد دچار مشکل شنوایی می شوند به گونه ای که یک گفت و گو و مکالمه ی ساده برای آن ها بسیار سخت می شود).
مدت زمان اورا معمولاً مختصرتر از پرودرم است و از ۵ تا ۱۰ دقیقه تا یک ساعت بیشتر طول نمی کشد، سپس درد اصلی میگرن شروع می شود
مرحله پرودروم در میگرن
مرحله پرودروم اغلب یک احساس عمومی و یک جور خاموش بودن است. ممکن است بیماران برای چندین ساعت یا حتی چند روز قبل از شروع میگرن احساس مبهمی از بی قراری و ناخوشی را تجربه کنند. خیلی از افراد مبتلا به پرودروم، در توضیح نحوه ی احساس پرودروم مشکل دارند، بنابراین نسبت به آن بی اعتنا هستند. خیلی از بیماران نیز تمایل ندارند درباره ی آن صحبت کنند، زیرا نگران هستند که دیگران فکر کنند آن ها تعادل ذهنی ندارند.
آن ها توجه ندارند که پرودروم واقعاً یک هشدار معمول برای سردرد است. بعضی از بیمان در مرحله پرودروم خواب الودگی و یا حالت سرخوشی و نشاط را تجربه می کنند، در حالی که دیگران به نور شدید، سروصدای زیاد و عطرهای گوناگون حساس می شوند. خیلی از بیماران اختلال در تمرکز را به عنوان یک علامت پرودروم توصیف می کنند. پرودروم و اورا متفاوت هستند. در میگرن پرودروم نسبت به اورا چندان اختصاصی نیست (که فرد احساس یک تجربه ی حسی نظیر دیدن خطوطی دندانه دار در جلوی چشم یا چیزی که وجود ندارد را داشته باشد.)
پژوهش ها بیانگر آن است بیمارانی که پرودروم را تجربه می کنند، با افرادی که آن را تجربه نمی کنند تفاوت دارند. در یک بررسی بر روی ۸۹۳ بیمار مبتلا به میگرن محققان دریافتند که حدود یک سوم از این بیماران علایم پرودروم را داشته اند. هم چنین بیمارانی که دارای پرودروم بودند نسبت به آن هایی که پرودروم نداشتند محرک های سردرد بیشتری داشتند.
هنگامی که بیماران دارای پرودروم مرحله ی اورا را نیز تجربه می کنند نسبت به بیمارانی که مرحله ی اورا را ندارند سردردشان بیشتر طول می کشد. در میان بیماران دارای پروردروم مدت زمان سردرد طولانی تر بوده و پاسخ ضعیف تری به درمان با گروه ترپیتان ها دارند. هم چنین بیماران با پرودروم دارای علایمی مانند تهوع، آبریزش و ریزش اشک می باشند. هنگامی که سردرد کاهش می یابد سندروم پس از پرودروم در این بیماران شیوع بیشتری دارد.
این پدیده ابتدا به وسیله ی خستگی مزمن (که معمول است) و سپس حساسیت دردناک در ناحیه ی جمجمه مشخص می شود. بعضی از بیماران در مرحله ی پس از پرودروم نمی توانند چیزی بخورند. نکته مثبت درباره ی پرودروم این است که متوجه می شوید یک میگرن در حال وقوع است و می توانید آماده باشید و نکته منفی آن است که شما می دانید سردردی در راه است. به هر حال اگر در مرحله ی پرودروم دارو مصرف کنید، ممکن است قادر باشید تا سردرد را مهار کنید یا از شدت آن کم نمایید. خیلی از بیماران با این تفکر که سردردشان تمام شده یا این که فقط نیاز به استراحت دارند داروهای شان را با تأخیر مصرف می کنند. توجه داشته باشید که شما مرتکب چنین اشتباهی نشوید.
